Sequencing techniques - let there be light!

Paulia Smaruj

Wiceprezes, Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

Pierwsze techniki sekwencjonowania były przełomowe. Pokazały człowiekowi, że poznanie dokładnej kolejności nukleotydów w makromolekułach DNA jest możliwe. Co było kolejnym celem? Robienie tego szybciej, z większą dokładnością i mniejszym nakładem finansowym. Proszę Państwa, wkraczamy w technologie NGS – Next Generation Sequencing, zwane też technikami wysokoprzepustowymi (High Throughput Sequencing Technologies).

Lakoniczna charakterystyka technik sekwencjonowania II generacji:

Sequencing techniques - that’s a good start

Paulina Smaruj

Wiceprezes, Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

Sekwencjonowanie stało się codziennością współczesnej biologii. Techniki sekwencjonowania wykorzystują metody biochemiczne do określenie właściwej kolejności nukleotydów w makromolekułach DNA. Wynikiem sekwencjonowania jest ciąg znaków ze zbioru {A, C, T, G, N}, gdzie N oznacza nukleotyd, co do którego nie mamy pewności. Pierwszą metodą była technika Sangera stworzona w 1977 roku na Uniwersytecie w Cambridge, następną (i znaczenie rzadziej wspominaną) - Maxama z Uniwersytetu Harvarda (rok 1980).