Magdalena Wiślańska

XXXV LO z Oddziałami dwujęzycznymi im. Bolesława Prusa w Warszawie
Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

Enzymy są specjalną grupą białek zmieniających szybkość reakcji w komórkach, jednocześnie same nie ulegając zmianom. Charakteryzują się wysoką specyficznością i możliwością regulacji ich aktywności. Kilkadziesiąt lat temu naukowcy zaobserwowali u bakterii system obrony przed obcym DNA polegający na rozcinaniu go przy użyciu grupy enzymów, które nazwali restrykcyjnymi. Kiedy patogenne DNA wniknie do ich komórki, rozcinają je na fragmenty, obie nici jednocześnie. Gospodarz chroni swoje DNA przed degeneracją przy pomocy procesu nazwanego metylacją. Działanie restryktaz opiera się na katalizie hydrolizy wiązań, czyli rozbijaniu ich w obrębie łańcucha. Rozpoznawane sekwencje są bardzo specyficzne i zazwyczaj składają się z 4-8 par zasad azotowych. Zawsze przecinane są obie nici, co oznacza degradację DNA na dwuniciowe fragmenty, jak na rysunku.

Magdalena Ptak 

XXXV LO z Oddziałami Dwujęzycznymi im. Bolesława Prusa w Warszawie
Koło Naukowe Biologii Molekularnej Uniwersytetu Warszawskiego

Świat – który znamy – stale nas zachwyca i zaskakuje. Z każdym krokiem poznajemy stworzenia tak niesamowite, że aż ciężko uwierzyć w ich istnienie oraz spryt działania mechanizmów natury. Jedną z tego typu anomalii wprawiających w zachwyt jest grupa bakterii bioluminescencyjnych, czyli posiadających zdolność do naturalnego wytwarzania światła.

Paulina Smaruj
Wiceprezes, Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

Wykorzystanie komputerów do przewidywanie struktury i właściwości biomolekuł sięga ich narodzin, czyli lat 50. XX. wieku. Modelowanie molekularne jest jedną z najszybciej rozwijających się dziedzin z zakresu chemii teoretycznej i komputerowej w ostatnich 30 latach, a liczne odkrycia zostały uhonorowane nagrodą Nobla. Jak wykorzystać komputer do dowiedzenia się czegoś o związkach biochemicznych i po co właściwie to robić? – czytajcie dalej…

Adrian Macion
Prezes, Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

​Pod powierzchnią oceanu kryje się tajemniczy świat, który stanowi 95% objętości życiowej planety, jednak głębiny te pozostają w znacznej mierze niezbadane. Wraz ze wzrostem głębokości rośnie ciśnienie napierającej wody i maleje dostępność światła. Pomimo tych trudnych warunków nawet w tych środowiskach istnieje życie, które swoją przedziwna formą od lat wprawia w zakłopotanie nawet specjalistów z zakresu zoologii.

Adrian Macion
Prezes, Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

​Ekosystemy jaskiń i innych podziemnych obiektów możemy uznać za wyjątkowo specyficzne. W porównaniu do ekosystemów powierzchniowych, te podziemne stanowią ubogie, ale wyjątkowo stabilne środowisko. Z reguły warunki są niezmienne przez cały rok, bez względu na dynamikę warunków na powierzchni. Do najważniejszych cech abiotycznych (związanych ze środowiskiem nieożywionym) należą: brak światła (lub jego niewielka ilość), niższa niż na powierzchni temperatura, wysoka wilgotność i niewielka ilość materii organicznie będącej źródłem pożywienia dla organizmów zamieszkujących podziemia. Warunki jaskiń jednak różnią się w przypadku rozpatrywania różnych obiektów podziemnych. Różnice te wynikają z odmiennego pochodzenia i historii geologicznej obiektów – można wyróżnić jaskinie krasowe, jaskinie wulkaniczne, pozostałości po wydrążonych przez człowieka kopalnianych sztolniach.