Adrian Macion

Prezes, Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW
Prezes, Koło Naukowe Astrobiologii UW Voyager
Założyciel i Redaktor Naczelny, Studenckie Czasopismo Naukowe Eureka!
Pełnomocnik Samorządu Studentów Wydziału Biologii UW ds. Kół Naukowych

Członek rzeczywisty, Polskie Towarzystwo Astrobiologiczne

Student studiów magisterskich na kierunku Biologia (specjalizacja – Biologia Molekularna) na Uniwersytecie Warszawskim, Prezes KNBM na kadencje 2019/20 i 2020/21 i 2021/22, Prezes Koła Naukowego Astrobiologii Voyager na kadencję 2021/22, Założyciel i Redaktor Naczelny Studenckiego Czasopisma Naukowego Eureka!. Zafascynowany bakteriami, czynnikami i molekularnymi mechanizmami ich patogenezy. Zaangażowany w edukację licealną i akademicką oraz popularyzację nauki. Uwielbia opowiadać o białkach, komórkach i ulubionych scenach z serii Star Trek. W wolnych chwilach pisze książki, tatuuje się i marzy o badaniu życia na Marsie.

  facebook

  instagram

  Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

  Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

 

Podziękowania:

Robert Siemiątkowski – za korektę językową o 3. nad ranem

Magdalena Bakoń – za artykuły Odprawa przed misją i Czy życie bez wody jest możliwe?

Igor Kłykociński – za artykuły Hybrydyzacja kwasów nukleinowych i Mutacje

Piotr Grabowski – za wykonanie logo

Gabriela Łagoda – za artykuł Odprawa przed misją 

Marta Kozińska –  za artykuł Odprawa przed misją 

Magdalena Ptak – za artykuły Odprawa przed misją i Ciemność nie taka straszna, czyli o bakteriach bioluminescencyjnych

Paulina Smaruj – za artykuł Modelowanie molekularne i wykonanie modeli białek

Magdalena Wiślańska – za artykuły Odprawa przed misją i Ostre cięcie – działanie endonukleaz restrykcyjnych

Julia Brzykcy – za artykuł Czym jest elektroforeza DNA?

Klaudia Staśkiewicz – za artykuł (super)porosty

Jakub Czarny – za artykuł PCR, czyli przełomowa „wizja”

Bartosz Szymański – za artykuł Aminokwasy – krótkie wprowadzenie i wykonanie grafik aminokwasów nie z tej planety

Julia Szczawińska – za artykuł Technika SDS-PAGE

Wyszkoleni, pewni siebie i wyposażeni w łaziki ze zminiaturyzowanymi napędami nuklearnymi – zespół alfa jest dumą misji okrętu Viatorem. Wojskowa edukacja najwyższej klasy i perfekcyjne wykonywanie rozkazów pozwolą nie tylko przeżyć na najbardziej obcym świecie odwiedzonym przez ludzkość, ale także na odkrycie jego wszystkich tajemnic - nawet jeśli trzeba będzie wyrwać je siłą.

Zajęcie orbity geostacjonarnej umożliwia geologom dokładniejsze zbadanie gruntów. Silne lasery bez przerw napromieniowują powierzchnię planety, wzbudzając ulokowane tam atomy, a kamery i czujniki pilnie sczytują każdy impuls świetlny docierający w ich kierunku. Godzinami siedzicie jak na szpilkach, nie mogąc doczekać się zgody na lądowanie. Kilku najbardziej rozognionych "komandosów" co chwilę męczy przedstawicieli sekcji geologicznej infantylnymi pytaniami z rodzaju: "długo jeszcze?" Ty postanawiasz klasycznie ograniczyć się do wysyłania ponagleń na ich komputery osobiste.

Godziny mijają niczym dni. Lasery ze względu na ryzyko przegrzania muszą być wyłączane w celu przeglądu. Każdy moment ciszy oznaczającej, że potężne promienie ponownie przestają smagać planetę, frustruje kolejnych członków już zbyt chętnego zespołu. Po szybkiej naradzie geologów lasery zostały ponownie wyłączone. Tym razem przerwa przeciąga się znacznie dłużej niż poprzednie. Brak odpowiedzi na wysyłane przez Ciebie ponaglenia może sugerować, że twór adres został zablokowany przez zirytowanych już specjalistów. Wreszcie wraz z innymi członkami zespołu zostajesz zaproszony na mostek.

– Trochę to trwało, ale udało nam się ustalić budowę i skład skorupy w kilku wybranych punktach. Zdecydowaliśmy się przeanalizować każdy z opisanych wcześniej pasów klimatycznych. Zebraliśmy wiele przydatnych i interesujących dla nas danych, jednak zdaję sobie sprawę z tego, że was interesuje tylko ostateczne wytypowanie punktów lądowania. – geolog decyduje się nie trzymać dłużej gromadki "komandosów" w niepewności – Na tej mapie widzicie zaznaczone wybrane przez nas punkty analizy geologicznej. Zielone kropki oznaczają miejsca z natychmiastową zgoda na lądowanie, punkty żółte wymagają jeszcze dokładniejszego zbadania, które zajmie kilka dni.

Wycinek globu skrzy się niemal złotymi punktami. Zespół alfa jest zawiedziony tym niedoborem zieleni, której barwę mają tylko dwa punkty. Po prawej stronie mapy wyświetla się ich krótka charakterystyka:

Lokalizacja 11.

41.38258603963071 N, 2.1604095509304924 W

W okolicy znajduje się brzeg dużego jeziora. Woda prawdopodobnie zawiera metale ciężkie i ma kwasowy odczyn. Grunt zestalony, gruzowaty, bogaty w żelazo. Pięć kilometrów w kierunku zachodnim znajdują się góry. Prosta analiza sejsmiczna wykazała obecność złożonego kompleksu jaskiń

Lokalizacja 18.

41.882862784995865 N, 12.491320270294835 E

Niewielka wyspa na środku jeziora. Możliwe analizy wody głebokiej. Krawędzie wyspy postrzępione, gruzowate i stromo nachylone. Głębokość dna w odległości możliwej do zbadania od wyspy osiąga granice 8 000 metrów pod powierzchnią. Wykazano obecność gwałtownych zjawisk burzących dynamikę wody na głębokościach 2 000, 6 000 i 8 000 metrów - pochodzenie: nieznane.

– A ten żółty punkt na północy? Wyraźnie odstaje od pozostałych, jest bardzo daleko. – jeden z zazwyczaj cichych członków zespołu alfa zauważa tę wyróżniającą się lokalizację.

– Punkt ten nas zainteresował ze względu na gęste pokrycie grubą warstwą chmur. Nie udało nam się wykonać zdjęć powierzchni, a wśród ubogich danych mamy jedynie niepełne analizy gruntu. To ostatnia badana lokalizacja o oznaczeniu "lokalizacja 27. 59.32748810392363 N, 18.053866904085247 E". Nie wiemy, czego się tam spodziewać. Z jednej strony może nas tam czekać sporo zagrożeń, a z drugiej...

– ... z drugiej strony jest to jedyna okolica, z której nie otrzymujemy negatywnych wyników analiz obecności barwników fotosyntetycznych.

– To dlatego, że nie mamy stamtąd żadnych wyników... ale wróćmy do rozmowy. Możecie zadecydować, którą lokalizację wybieracie by wylądować. Razem z technikami przygotujemy dla was promy i odpowiedni sprzęt badawczy.

Wybierasz:

> Lokalizacja 11. 41.38258603963071 N, 2.1604095509304924 W

> Lokalizacja 18. 41.882862784995865 N, 12.491320270294835 E

> Lokalizacja 27. 59.32748810392363 N, 18.053866904085247 E

tabela wyników sekwencjonowania genu wzorcowego

[więcej o mutacjach możesz przeczytać w katalogu misji]

wybrany rodzaj mutacji

> substytucja

> insercja

> delecja

Życie w kwaśnych wodach o wysokiej zawartości substancji toksycznych nie należy do łatwych ani przyjemnych. Organizmy bytujące w takich środowiskach wykształciły szereg strategii, które pozwalają im na przeżycie. Wśród nich możemy wyróżnić mechanizmy detoksykacji danej substancji poprzez jej rozkład lub modyfikację chemiczną. Innym sposobem radzenia sobie z czynnikiem szkodliwym jest ograniczenie jego wnikania do komórek lub szybkie usuwanie go z wnętrza. Organizm P1 rozwija się w środowisku, w którym analizy chemiczne pozwoliły na wyodrębnienie kilku substancji o możliwym charakterze mutagennym. Twoim zadaniem jest określenie, na którą z nich organizm P1 jest wrażliwy. W tym celu do próbek zawierających zawiesinę komórek dodajesz izolaty badanych substancji, a następnie poprzez sekwencjonowanie genu wzorcowego określasz, która z nich wywołała w nim mutacje. Poniżej podano sekwencję genu wzorcowego:

PXYQQPXYQPXPPQYXQPQXYQPPXQPQXPPQXXYYY

Tabela niżej zawiera sekwencje genu wyizolowanego z komórek potraktowanych określoną substancją. Twoim zadaniem jest określenie, która substancja wywołała zmianę w sekwencji, oraz jaki jest to rodzaj mutacji.

[więcej o mutacjach możesz przeczytać w katalogu misji]

tabela wyników sekwencjonowania genu wzorcowego

wybrana substancja:

> substancja A

> substancja B

> substancja C

> substancja D

 

 

 

Lata przygotowań, wyrzeczeń, wzlotów i upadków nie poszły na marne. Dokonaliście kolejnego odkrycia, które pchnie ludzkość w zupełnie nową epokę – epokę astrobiologii. Otworzyliście nam okno na wszechświat, który już nigdy nie będzie postrzegany jako zimna i czarna próżnia. Nadziej na wyśniony w powieściach science-fiction kosmos pełen obcych form życia – w tym zaawansowanych cywilizacji – przestała być fantazją zarezerwowaną dla tej bardziej brawurowej części społeczeństwa. Dzięki waszym dokonaniom każdy człowiek patrząc w nocnie niebo nie widzi już nieprzyjaznej i obcej przestrzeni, nie widzi już sztywnych granic ustalanych przez skład atmosfery i odległość od gwiazdy macierzystej – widzi nie mający krawędzi dom, który tylko czeka na poznanie kolejnych jego pokoi.

 

 DALEJ