Paulina Smaruj

Wiceprezes, Koło Naukowe Biologii Molekularnej
Uniwersytet Warszawski

Układ krążenia składa się w zasadzie z dwóch oddzielnych systemów: układu krwionośnego i limfatycznego. Co ciekawe, to właśnie układ krążenia zaczyna funkcjonować najwcześniej w rozwoju zarodkowym. W niniejszym artykule MatureUp! skupimy się na najważniejszym narządzie układu krążenia – narządzie, który wprawia wszystko w nieustający ruch.

Daniel Pysz

III Liceum Ogólnokształcące im. Adama Mickiewicza w Katowicach

Systemy kontrolne mające umiejętność włączania i wyłączania własnych funkcji oraz sterujące regulacją ekspresji genów w komórce noszą nazwę operonów. Są to zespoły kilku genów, które razem ulegają transkrypcji do jednej cząsteczki mRNA i co za tym idzie – wspólnej translacji i ekspresji. Nie są one jednak transkrybowane stale, a poziom ich aktywności zależy od stężenia określonej, często związanej funkcyjnie z białkami operonu, cząsteczki. Taka samoregulacja pozwala na zaoszczędzenie energii komórki na inne systemy regulacyjne lub po prostu likwidację niepotrzebnych białek – dzięki operonom ekspresja genów jest więc ściśle regulowana. Operony występują powszechnie w genomach bakteryjnych, jednak od kilku lat znane są także przypadki występowania tych zespołów genowych w organizmach eukariotycznych.

Adrian Macion
Prezes, Koło Naukowe Biologii Molekularnej                                                          

„Kłamca ma zaletę – wyobraźnię”

                               — Tadeusz Szyfer

 

Robin Dunbar, amerykański psycholog i antropolog, w swojej książce „Pchły, plotki a ewolucja języka. Dlaczego człowiek zaczął mówić?” wykłada czytelnikowi teorię, według której plotki i niewielkie kłamstwa uczestniczyły w tworzeniu ścisłych więzów w rozwijających się ludzkich społecznościach. Jednak naginanie prawdy towarzyszy nam nawet w czasach współczesnych, gdy bliskie relacje w rodzinie czy grupie znajomych są dla nas oczywistością. Jednak ludzie nie są jedynymi organizmami, które zdolne są do tworzenia społeczności. Tę umiejętność „opanowały” nawet bakterie, które w środowisku wodnym, glebie czy zainfekowanych przez siebie tkankach, konstruują „fizycznie i socjologicznie” wielowarstwowe układy komórek. Jak wiele psychologii możemy więc wepchnąć w pojedyncza komórkę? Okazuje się, że podstawowe modele oparte na regule zysków i strat czy też ekonomii behawioralnej po przełożeniu na formuły matematyczno-logiczne znajdują zastosowanie nawet wśród tych niemal najprostszych organizmów. Z uwagi na strukturalną złożoność biofilmów niezbędna jest czasami umiejętność podziału funkcji społeczności. Wśród tak zróżnicowanej społeczności trafiają się też niemal pasożytnicze formy komórek-oszustów, które nie wspomagają przetrwania społeczności, a czerpią zyski z jej istnienia.

Klaudia Staśkiewicz

Koło Naukowe Botaniki UW

Warszawskie Stowarzyszenie Biotechnologiczne „Symbioza”

Wyobraź sobie, że grasz w grę, w której jesteś komórką i bierzesz udział w igrzyskach. Uczestnicy konkurują ze sobą nawzajem o zasoby, a celem jest przetrwanie w zmiennych warunkach środowiska. Możesz wybrać, w którym kierunku będziesz się rozwijać i jakie cechy wykształcać, aby zwiększyć szansę zwycięstwa. Nie bez znaczenia będzie obrana strategia. Możesz zdecydować się na samodzielność lub współpracę z pozostałymi konkurentami. Oczywiście każdy chciałby wygrać, zatem warto opierać się na swoich własnych umiejętnościach.

Elvira Chapkauskaitse

Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

Białka – łańcuchy (sekwencje) kolejno ułożonych aminokwasów, które są połączone ze sobą wiązaniami peptydowymi. Białka to związki złożone co najmniej ze 100 aminokwasów, a pewna ich grupa zawiera składnik niebiałkowy. Na tej podstawie dzielimy białka na proste (składające się wyłącznie z aminokwasów) i złożone (zawierające dodatkowo lipidy, oligosacharydy, histony, jony metali ciężkich). Ze względu na różnice w rozpuszczalności i kształtu cząsteczki dzielimy białka na globularne (sferyczne) i fibrylarne (włókienkowe).