[pełna wersja pracy dostępna po kliknięciu na grafikę]

Dominika Kalinowska

Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

Abstrakt:

Wirus brodawczaka ludzkiego to jedno z tych przekleństw, na które w swoim życiu natkną się niemal wszyscy. Jedni zakażenie przejdą bezobjawowo i pozbędą się wirusa z ciała, inni wykształcą niegroźne brodawki, a niestety u sporej grupy osób rozwinie się nowotwór. Dużo zależy od tego (jak w relacjach międzyludzkich), z jakim typem ma się do czynienia. Szczęśliwie, dostępne są skuteczne szczepionki, które mogą w przyszłości niemal całkowicie wyeliminować problem jednego z najgroźniejszych nowotworów, raka szyjki macicy. Wszystko zależy od tego, czy niektórzy zdejmą foliowe czepki z głów i zaczną realnie dbać o zdrowie swoje i najbliższych. W pracy przedstawione są dzieje wirusa HPV zamknięte w formie gry o królestwie rządzonym przez bezwzględnego króla, któremu przyświeca wyższy cel.

Emil Brociek

Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

Gorączka Lassa to endemiczna dla krajów zachodniej Afryki (Nigeria, Liberia, Sierra Leone, Gwinea) gorączka krwotoczna, której czynnikiem etiologicznym jest Lassa mammarenavirus (LASV) należący do rodziny Arenaviridae. Choroba ta została po raz pierwszy opisana w 1969 w mieście Lassa w Nigerii, gdzie została ona stwierdzona u trzech pielęgniarek. Szacuje się, że każdego roku LASV infekuje między 100 a 300 tysięcy osób, z czego 5 tysięcy przypadków jest śmiertelnych. 

Bartosz Prędota

Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

Drogi czytelniku, droga czytelniczko,
jeżeli przeczytałeś część pierwszą i teraz zabierasz się za drugą, pragnę złożyć wyrazy uznania dla Twoich pokładów ciekawości. Jeżeli natomiast nie zapoznałeś się z poprzednim artykułem omawiającym pochodzenie wirusa, jego budowę, diagnostykę i patogenezę to z tego miejsca zachęcam Cię do lektury, ponieważ pozwoli Ci to trzeźwiejszym spojrzeniem ogarnąć następujący artykuł. Utwór ten traktuje o wybranych terapiach farmakologicznych, jak wskazuje tytuł, zatem nie bierze pod uwagę terapii naturalnych, w tym chińskiej medycyny alternatywnej proponowanej przez grupę badaczy Yanfang Xianab i wsp. w badaniu Bioactive natural compounds against human coronaviruses: a review and perspective. Mimo to, umieszczam wspomniane badanie w przedmowie, jeżeli czytelnik zapragnąłby poszerzyć swoją wiedzę w tym zakresie. Przejdźmy zatem do rzeczy. Tym razem Dostojewski milczy niczym głaz.

Patrycja Piotrowska

Koło Naukowe Biologii Molekularnej UW

W rodzinie Ortomyxoviridae wyróżniamy cztery gatunki: Influenza A virus, Influenza B virus, Influenza C virus oraz Influenza D virus. Mowa oczywiście o wirusach grypy, z których ludzkości najbardziej dał w kość wirus grypy typu A. Spowodował w ciągu ostatnich 100 lat 4 pandemie – w latach 1918, 1957, 1968 i 2009. Pandemia z 1918, zwana pandemią hiszpanki, pochłonęła ponad 40 milionów istnień ludzkich. Ponadto, wspólnie z wirusem grypy typu B, wywołuje on coroczne epidemie, których przykrym efektem jest 1 miliard zakażeń, 3–5 milionów przypadków ciężkiego przebiegu choroby i 300–500 tysięcy śmierci. Ponieważ epidemie wybuchają regularnie, niegdyś sądzono, że grypa jest skutkiem wpływu ruchu ciał niebieskich na organizm ludzki (stąd nazwa „influenza”). Które z cech tego wirusa odpowiadają za jego niewątpliwy, choć niezbyt pozytywny w skutkach, sukces w powszechności występowania? Dlaczego wirus grypy typu A mutuje tak szybko, że nowe szczepionki przeciw niemu muszą powstawać każdego roku, a jednak ich skuteczność nie jest tak dobra, jak byśmy oczekiwali? Czy możemy zrobić coś, by w przyszłości efektywniej bronić się przed epidemiami grypy?