- Szczegóły
- Odsłony: 930
Komputer wykazuje błędy w wybranej opcji. Zalecane jest jej powtórne przeanalizowanie.
DALEJ
- Szczegóły
- Odsłony: 532
Wielki sukces! Jesteś pierwszym człowiekiem, który wyhodował obcą formę życia! Na półce w swojej kajucie możesz już szykować miejsce na kolejną nagrodę. Potężny mikroskop elektronowy pozwala Ci na obserwację podziału komórki.
Podział komórki widziany przy pomocy transmisyjnego mikroskopu elektronowego (TEM)
DALEJ
- Szczegóły
- Odsłony: 537
Udało Ci się zsekwencjonować pierwszy obcy genom. Teraz możesz przejść do zbadania, czy organizmy o podobnej sekwencji również są obecne w pozostałych próbkach. W tym celu wykorzystasz metodę PCR.
prawidłowy wynik elektroforezy
DALEJ
- Szczegóły
- Odsłony: 562
Niestety, tym razem nie udało się dokonać kolejnego przełomu. Nie poddajesz się jednak w drodze do celu. Badanie obcej planety dopiero się rozpoczęło, a z przyczółków ustanowionych na powierzchni zlatują transportowce z kolejnymi obiektami. Kosmos okazał się tętnić życiem. W oczach załogi przestał być zimną i ciemną pustynią okazjonalnie rozświetloną ognistym kulami. Stał się kolejnym celem ekspansji i badań, których wyniki mają szansę przekraczać granice naszej wyobraźni.
panorama planety zacznie się zmieniać z każdym kolejnym tygodniem misji
DALEJ
- Szczegóły
- Odsłony: 578
Próbki osadu szybko znalazły się w laboratorium. Dostarczyło je w małych i szczelnych skrzynkach kilku komandosów. Wąskie i hermetycznie zamknięte fiolki z dodatkiem atmosfery z planety skrzą po otwarciu wiek walizek. Pierwszym etapem analizy nieznanego materiału jest jego żmudne opisywanie. W celu przyspieszenia procedury decydujesz się na włączenie dyktafonu zamiast korzystania z nieporęcznej i małej klawiatury dobudowanej do stołu laboratoryjnego.
- Próbki w jaskrawych kolorach. Osad skorupiasty, ale wilgotny. Zauważalna wielowarstwowa struktura, w której poszczególne piętra różną się barwą i gęstością. Struktura ta rozwinęła się na styku różnych materiałów. Z jednej strony chropowata i erodująca skała, którą co jakiś czas obmywała woda. Z drugiej rozgrzana i gęsta atmosfera pełna szkodliwych oparów o wysokiej wilgotności. Różnica w barwie i strukturze warstw może wynikać z dominacji określonych związków chemicznych lub organizmów. Przy użyciu szkła powiększającego daje się dostrzec inkluzje czarnych kryształów.
Po kliknięciu kilku guzików nad stołem opuszcza się szklany klosz, pod którym zostaje zamknięta jedna z próbek. Operując suwakami, ustalasz skład i ciśnienie sztucznej atmosfery. Po ustaniu wymiany gazów przy pomocy precyzyjnych ramion otwierasz probówkę z próbką i wysypujesz jej zawartość na sterylne szkiełko. Cienkim szpikulcem rozgrzebujesz kruchą skorupę, która wyraźnie rozdziela się na warstwy. Te ciemniejsze okazują się bardziej zbite, a zlokalizowane między nimi warstwy jaśniejsze szybko rozsypują się na szkiełku. Wśród drobnego pyłu dostrzegasz większe kryształki czarnych inkluzji. Drobną łyżeczką laboratoryjną zbierasz niewielką ilość próbki i umieszczasz ją w probówce z buforem, z którego poprzez kapilarę jest odsysana do gęstej sieci rurek wewnątrz automatu.
uniwersalny stół laboratoryjny
powiększenie próbki osadu
DALEJ
Strona 8 z 14
